Komisja stanęła przed bardzo trudnym zadaniem. Przepisy, które znajdują zastosowanie w niniejszej sprawie zostały sformułowane w sposób, który wzbudza liczne wątpliwości interpretacyjne. W praktyce formułowane są dwa całkowicie odmienne stanowiska. Na potwierdzenie każdego z nich można znaleźć przekonywające argumenty. Każde z nich jest także stosowane na terenie poszczególnych wojewódzkich związków piłki nożnej.
W takich okolicznościach należy przyjąć następujące stanowisko: Skoro występują tak poważne wątpliwości interpretacyjne, że nawet osoby zajmujące się na co dzień stosowaniem przepisów związkowych mają istotne trudności z wypracowaniem jednoznacznej wykładni przepisów, to nie można tego wymagać od osób zajmujących się działalnością w klubach sportowych, która często na tym poziomie rywalizacji ma charakter czysto amatorski. Nie można więc wyciągać surowych konsekwencji od klubów, które przyjęły interpretację odmienną od tej „aktualnie obowiązującej” na terenie danego wojewódzkiego związku piłki nożnej, zwłaszcza jeśli interpretacja ta nie jest powszechnie znana. Poważne wątpliwości należy bowiem zawsze rozstrzygać na korzyść podmiotów, których odpowiedzialność podlega ocenie.
Winno się więc w takiej sytuacji odwołać do najbardziej obiektywnego miernika, a mianowicie do rywalizacji sportowej. Wynik uzyskany na boisku, w ramach sportowej rywalizacji, powinien być wszakże weryfikowany poza nim (przez organy związku) tylko w sytuacjach jednoznacznego naruszenia przepisów. Z taką natomiast w przedmiotowym stanie faktycznym nie mamy do czynienia.
Zważywszy na te argumenty – w zgodzie z duchem sportu – Komisja postanowiła o konieczności ponownego rozegrania meczu oraz wystąpienia do odpowiednich organów o niezwłoczne doprecyzowanie spornych regulacji w taki sposób, aby w przyszłości nie budziły one tak zasadniczych wątpliwości interpretacyjnych.
Małopolski Związek Piłki Nożnej